dc-danai.com

เที่ยวหนึ่งวัน บนนาบัว สวนส้มโอ คลองมหาสวัสดิ์ ณ ชุมชนบ้านศาลาดิน        บ้านศาลาดิน..มากี่ครั้งก็ยังได้เรียนรู้.. ที่พูดแบบนี้ความจริงการมาชุมชนบ้านศาลาดินไม่ใช่การมาครั้งแรกของผม แต่ทุกครั้งที่ได้มาหัวใจของผมมันชุ่มชื่นไม่น้อย ผมรู้สึกสุขใจทุกครั้งที่ได้กลับมาเดินตามรอยในหลวงรัชกาลที่ 9 ในชุมชนแห่งนี้ ชุมชนที่ครั้งหนึ่งพระองค์ได้พระราชทานศาสตร์ต่าง ๆ ไว้มากมาย จนชาวบ้านสามารถดำเนินชีวิตและพึ่งพาตนเอง จนมีอยู่มีกิน มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น  รวมถึงชาวบ้านยังได้พัฒนาชุมชนบ้านศาลาดินให้กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวใกล้กรุง ให้ผู้คนได้มาเซลฟี่ เช็คอิน มาเรียนรู้วิถีชีวิตและธรรมชาติแบบไม่ขาดสาย..     ป้าแจ๋ว ป้าติ๋ว พี่วันชัย แห่งบ้านศาลาดินกลายเป็นคนคุ้นเคยสำหรับผม ถ้าเปรียบวิถีชุมชนแห่งนี้เหมือนละครเรื่องหนึ่ง บทบาทของพี่วันชัยก็คือตัวต้นเรื่อง แกเล่าถึงวิถีชุมชนคนมหาสวัสดิ์ หรือที่เราเรียกว่าบ้านศาลาดิน แห่งนี้ว่า บ้านศาลาดินเป็นหนึ่งในชุมชนเก่าแก่ของคลองมหาสวัสดิ์ ...

วันอาทิตย์ที่ ๒๒ พ.ย. ๒๕๖๓ เช้านี้ องค์หลวงพ่อมนตรี อาภัสสโร ได้เมตตาเล่า ถึงเหตุการณ์เมื่อสองสัปดาห์ที่ผ่านมา วันนั้น องค์ท่านมีความปิติยินดีเป็นอย่างยิ่ง เมื่อคณะสงฆ์กว่าสี่สิบรูป ซึ่งล้วนเป็นพระนักปฏิบัติ เมตตาเดินทางมาเยี่ยมเยียนป่าละอู สำนักสงฆ์เล็กๆ แห่งนี้ แต่องค์หลวงพ่อมีเวลาจำกัด จึงสนทนาธรรมกับท่านเหล่านั้น ได้เพียงชั่วครู่...หลังจากวันนั้น ก็มีพระปฏิบัติหลายรูป ได้โทรมากราบเรียนเพื่อสอบถามด้านการปฏิบัติกับองค์ท่าน ทำให้องค์หลวงพ่อ นึกถึงเรื่องราวเมื่อครั้งพุทธกาล.. ▪️พระอินทร์ ได้เสด็จลงมาเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า เมื่อถวายสักการะ ยืนอยู่ที่ควร ส่วนข้างหนึ่ง แล้วจึงได้กล่าวคำถามนี้ .. “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ .. กล่าวโดยย่อ ด้วยข้อปฏิบัติเพียงเท่าไร ภิกษุจึงชื่อว่าเป็นผู้หลุดพ้นแล้ว ................ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "สพฺเพ ธมฺมา นาล° อภินิเวสย" 'ธรรมทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น’ ถ้าข้อนั้นภิกษุได้สดับแล้วอย่างนี้ว่า #ธรรมทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น ภิกษุนั้นย่อมรู้ยิ่งธรรมทั้งปวง ครั้นรู้ยิ่งธรรมทั้งปวงแล้ว ย่อมกำหนดรู้ธรรมทั้งปวง ครั้นกำหนดรู้ธรรมทั้งปวงแล้ว เธอได้เสวยเวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง สุขก็ตาม ทุกข์ก็ตาม มิใช่ทุกข์มิใช่สุขก็ตาม เธอพิจารณาเห็นความไม่เที่ยง พิจารณาเห็นความคลายกำหนัด พิจารณาเห็นความดับ และพิจารณาเห็นความสลัดทิ้ง ในเวทนาทั้งหลายนั้นอยู่ เมื่อพิจารณาเห็นความไม่เที่ยง พิจารณาเห็นความคลายกำหนัด พิจารณาเห็นความดับ และพิจารณาเห็นความสลัดทิ้ง ในเวทนาทั้งหลายนั้นอยู่ ย่อมไม่ยึดมั่นอะไรๆ ในโลก เมื่อไม่ยึดมั่น ย่อมไม่สะดุ้งหวาดหวั่น เมื่อไม่สะดุ้งหวาดหวั่น ย่อมดับกิเลสได้เฉพาะตนและรู้ชัดว่า ‘ชาติสิ้นแล้ว อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว ทำกิจที่ควรทำเสร็จแล้ว ไม่มีกิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้อีกต่อไป’ ▪️แม้พระโมคคัลลานะ ...

ความเข้มแข็งเด็ดเดี่ยวของสมเด็จย่ากับเหตุการณ์ในช่วงที่คณะราษฎรทูลขอ(แกมบังคับ) ให้ในหลวงรัชกาลที่แปดเรียนหนังสือที่บ้าน และการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ของสมเด็จย่าที่ต้องให้ลูกตัวเองขึ้นเป็นกษัตริย์ที่คณะราษฎรเลือกรัชกาลที่แปด (คือเด็กที่สุดแล้ว ควบคุมง่าย แต่ที่ไหนได้..... ) สมเด็จย่ายอมให้ลูกตัวเองขึ้นเป็นกษัตริย์ด้วยเหตุผลเดียว คือ เสียสละเพื่อประเทศชาติและให้ประเทศชาติสงบสุข สมเด็จย่าพระราชทานกษัตริย์ที่มีจิตใจดีงาม เสียสละเพื่อบ้านเมือง และเป็นที่รักที่สุดให้ปวงชนชาวไทยไม่เพียงแค่หนึ่งพระองค์ แต่ลูกทุกคนของท่าน "สมเด็จย่าได้เขียนจดหมายถึงพระพันวัสสาอัยยิกาเจ้าว่าหม่อมฉันได้พูดกับเจ้าพระยาศรีฯ และนายดิเรก ชัยนาม ด้วยถึงเรื่องร่างกายและการศึกษาต่อไป ทีแรกเจ้าพระยาศรีฯ เห็นว่านันทไม่ควรไปโรงเรียน ให้มีครูมาสอนที่บ้าน หม่อมฉันก็ตอบไปทันทีว่า หม่อมฉันเห็นตรงกันข้าม เพราะการเรียนคนเดียวจะทำให้เด็กไม่อยากเรียน เพราะไม่มีคนแข่งขันและไม่สนุกเลยที่ไม่ได้มีเพื่อน จะทำให้นันทไม่มีความสุขที่ต้องแบกยศพระเจ้าแผ่นดิน จนไม่มีเวลาจะเป็นเด็ก และพระเจ้าแผ่นดินก็จำเป็นมาก ที่จะต้องปะปนกับคนอื่นจะได้รู้จักนิสัยคนทั่วไป จะเป็นประโยชน์สำหรับบ้านเมืองที่มีการปกครองอย่างระบอบประชาธิปไตยเจ้าพระยาศรีฯ ก็เห็นด้วย เมื่อเจ้าพระยาศรีฯ จะไปจากโลซานน์ หม่อมฉันก็บอกให้เป็นที่เข้าใจอีกว่า ทั้งลูกและหม่อมฉันไม่มีความต้องการยศและลาภเลยแต่การที่นันทต้องเป็นพระเจ้าแผ่นดินก็เพราะเห็นว่าเป็นหน้าที่ต่อบ้านเมืองเพราะฉะนั้นจะทำอะไรต่อไปขอให้พูดกันดีๆอย่าบังคับและตัดอิสรภาพจนเหลือเกินและสำหรับร่างกายและการศึกษาแล้วขอให้ได้เต็มที่เวลานี้เป็นเด็กก็ขอให้เป็นเด็กพระเจ้าแผ่นดินที่ร่างกายไม่แข็งแรงและโง่ก็ไม่สง่าสำหรับประเทศ หม่อมฉันรู้สึกว่าอันตรายภายนอกสำหรับนันทคงจะมีน้อยที่หม่อมฉันวิตกอยู่ก็ถึงเรื่องที่นันทจะไม่ได้มีความสุขอย่างเด็กมาก และกลัวการศึกษาจะไม่ได้เต็มที่ ที่หม่อมฉันไม่ใคร่กลัวอันตรายภายนอก ก็เพราะว่าเราไม่อยากจะเป็นแต่รับเพราะเห็นบ้านเมืองที่อาจไม่สงบได้... พระราชหัตถเลขา ลงวันที่ ๑๐ เมษายน พุทธศักราช ๒๔๗๘ จากพระราชหัตถเลขาฉบับนี้พระพันวัสสาอัยยิกาเจ้า(สมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี)ทรงพอพระทัยมากได้ทรงมีพระราชหัตถเลขาตอบสมเด็จย่ามีข้อความตอนหนึ่งว่า.... “...ฉันมีความชมเชยสังวาลอีกครั้ง ฉลาดเป็นอัศจรรย์ ใจเย็น พูดโต้ตอบงดงามอย่างน่าพิศวงกับพระยาศรีธรรมาธิเบศร์ บุญของฉันมาได้ลูกสะใภ้เช่นนี้ บุญของหลานที่มีแม่เป็นเลิศ ไม่มีใครจะมาดูถูกได้ว่าเลวทรามฉันพูดนี้ปลื้มใจด้วยเศร้าใจด้วยจนน้ำตาไหล...” ........................................ เพิ่มเติม: อ่านจดหมายฉบับนี้ทีไร น้ำตาไหล สงสารสมเด็จย่า รัชกาลที่ 8 ในหลวง และพระพี่นางฯจับใจ ท่านทรงแบกรับภาระที่หนักหนาเหลือเกิน ท่านเสียสละความสุขของทุกคนในครอบครัวเพื่อประชาชนคนไทยทุกคน

มีหลวงพ่อองค์หนึ่ง มีแต่ความสุข ไม่เคยมีทุกข์... วันหนึ่ง โยมนิมนต์ไปเทศน์ แต่ไม่มาสักที ท่านบอกว่า “ไม่มาก็ดีเหมือนกันเนาะ ฉันข้าวเลยดีกว่า” ฉันได้ไม่กี่คำ โยมก็มารับ กราบขอโทษว่ารถเสีย หลวงพ่อจึงหยุดฉัน “ก็ดีเนาะ ไปฉันที่งานเนาะ” ไปสักพักรถก็ดับ คนขับบอก “รถเสียครับ” หลวงพ่อก็ว่า “ดีเนาะ ได้หยุดพักชมวิวเนาะ” คนขับทำยังไงเครื่องก็ไม่ติด จึงขอร้องให้หลวงพ่อช่วยเข็นรถ แม้ท่านจะแก่แล้ว ข้าวก็ฉันไปไม่กี่คำ แต่แทนที่จะบ่น กลับยิ้มบอกว่า “โอ้ดีเนาะ ได้ออกกำลังเนาะ” กว่าจะถึงงานก็เลยเที่ยงแล้ว หมดเวลาฉันอาหาร เป็นอันว่าวันนั้นหลวงพ่ออดข้าวทั้ง 2 มื้อ ขึ้นเทศน์เลย ท่านบอกว่า “ดีเนาะ มาถึงก็ได้ทำงานเลยเนาะ” เทศน์จบ มีคนชงกาแฟถวาย แต่เผลอตักเกลือใส่แทนน้ำตาล ท่านจิบแล้วก็บอกว่า “ดีเนาะ” ตามธรรมเนียมของผู้ที่ศรัทธาเกจิอาจารย์ เวลาท่านฉันอะไรเหลือ ลูกศิษย์ก็อยากทานต่อ ถือเป็นมงคล แต่จิบกาแฟนิดเดียวก็พ่นพรวดออกมา “เค็มปี๋เลยหลวงพ่อ ฉันเข้าไปได้ยังไง !” “ดีเนาะ ฉันกาแฟหวานๆมานาน เค็มมั่งก็ดีเหมือนกัน” ไม่ว่ามีอะไรเกิดขึ้นแย่แค่ไหน หลวงพ่อก็มองเห็นแต่แง่ดี จึงไม่มีความทุกข์เลย เคยมีลูกศิษย์ทำผิด ถูกจับติดคุก ท่านก็ว่า “ก็ดีเนาะ มันจะได้ศึกษาชีวิต” วันหนึ่งมีโจรบุกจี้หลวงพ่อบนกุฏิ “นี่คือการปล้น อย่าได้ขัดขืนนะหลวงพ่อ” ท่านกลับยิ้มบอกว่า “ปล้นก็ดีเนาะ” โจรจึงถามว่า “ถูกปล้นทำไมว่าดีล่ะหลวงพ่อ” หลวงพ่อตอบว่า ... “ทำไมจะไม่ดีล่ะ ก็ข้าต้องทนทุกข์ทรมานเฝ้าไอ้สมบัติ บ้าๆนี้ตั้งนานแล้ว เอ็งเอาไปเสียให้หมด ข้าจะได้ไม่ต้องเฝ้ามันอีก” โจรตอบว่า “ไม่ใช่ปล้นอย่างเดียว ฉันต้องฆ่าปิดปากหลวงพ่อด้วย” หลวงพ่อก็ตอบ “ฆ่าก็ดีเนาะ” โจรแปลกใจ “ถูกฆ่ามันจะดีได้อย่างไรล่ะหลวงพ่อ” ท่านตอบ “ข้ามันแก่แล้ว ตายก็ดี จะได้ไม่ทุกข์” โจรเลยบอกว่า “ไม่ฆ่าแล้ว” หลวงพ่อก็พูด “ไม่ฆ่าก็ดีเนาะ” โจรถามอีก “ทำไมฆ่าก็ดี ไม่ฆ่าก็ดีอีก” ท่านตอบว่า “การฆ่ามันเป็นบาป เอ็งจะต้องใช้เวรทั้งชาติ นี้และชาติหน้า ตำรวจเขาจะต้องตามจับเอ็งเข้าคุก หรือไม่ก็ถูกฆ่าตาย ตายแล้วก็ยังตกนรกอีก” โจรเลยเปลี่ยนใจ “ถ้าอย่างนั้นฉันไม่ปล้นท่านแล้ว” หลวงพ่อก็ตอบว่า “ไม่ปล้นก็ดีเนาะ” โจรเลยสำนึกบาปเข้ามอบตัว เมื่อพ้นโทษก็ขอบวชกับหลวงพ่อ คนจึงให้ฉายาท่านว่า “หลวงพ่อดีเนาะ” มาจนทุกวันนี้ หลวงพ่อดีเนาะ .. เป็นผู้ที่มองเห็นข้อดีของทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับท่าน มองคนอื่นในแง่ดีเสมอ ไม่เคยว่าหรือจับผิดใคร เจอปัญหาอะไรๆ ก็พูดว่า “ดีเนาะ” ท่านได้รับพระราชทานสมณะศักดิ์ เป็น “พระเทพวิสุทธาจารย์ สาธุอุทานธรรมวาที” ซึ่งแปลว่า...ผู้เปล่งอุทานเป็นธรรมะ วัดมัชฌิมาวาส ต.หมากแข้ง อ.เมือง จ.อุดรธานี อายุ 98 ปี (พ.ศ.2415 - 2513) 🌼"เนาะ" มั้ง(monk)😁 🚁 ด้วยเหตุอภินิหาร หรือด้วยความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงปู่ดีเนาะ ก็ไม่อาจทราบได้ ทหารอเมริกันคนหนึ่งออกทำการลาดตระเวนไปในพื้นที่ (ในสงครามเวียดนาม) โดยใช้เครื่องบินเฮลิคอปเตอร์เป็นพาหนะ และเครื่องบินลำดังกล่าวถูกฝ่ายตรงข้ามยิงตก ทหารหน่วยลาดตระเวนดังกล่าวเสียชีวิตเกือบหมด รวมทั้งนักบินประจำเครื่องด้วย ส่วนทหารอเมริกันที่ห้อยเหรียญหลวงปู่ดีเนาะ เพียงแต่ได้รับบาดเจ็บแต่ไม่ถึงกับเสียชีวิต เมื่อได้รับการรักษาตัวจนหายเป็นปกติดีแล้ว และได้รับอนุญาตให้เดินทางกลับมาพักผ่อนในประเทศไทย จึงได้พาพรรคพวกที่เป็นทหารด้วยกันมาประเทศไทย (ด้วยความเชื่อว่าที่ตนรอดตายในครั้งนั้น เพราะเหรียญพระที่ตนได้รับจากภรรยาคนไทยอย่างแน่นอน) จึงได้ไปถามกับเจ้าหน้าที่ของโรงแรมที่พักว่า "ดู ยู โน เนาะ มั้ง อิน อุดร ทาวน์?"😀 "Do you know 'เนาะ' monk in Udon town?" เพิ่มเติม: (ภาพมงคล) พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 เสด็จพระราชดำเนินมาทรงนมัสการหลวงปู่ดีเนาะ เจ้าอาวาสวัดมัชณิมาวาส จ.อุดรธานี ท่านเป็นเจ้าอาวาสถึง 5 แผ่นดิน (5 รัชกาล) ตั้งแต่ พ.ศ. 2451-2513 หลวงปู่เป็นผู้มีอุปการคุณต่อโรงเรียนอุดรพิทยานุกูล มาโดยตลอด ไม่ว่าจะเกิดอะไรร้ายหรือดี ท่านก็จะชอบพูดเสมอๆว่า "ดีเนาะ" พระเทพวิสุทธาจารย์ (หลวงปู่ดีเนาะ) วัดมัชฌิมาวาส ต.หมากแข้ง จ.อุดรธานี Cr.SaRan WiKi

ในหลวงรัชกาลที่ 9' ทรงถือขันประเคน 'หลวงปู่ขาว อนาลโย' พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร "ในหลวงรัชกาลที่ 9" และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิต์ พระบรมราชินีนาถ ทรงเสด็จเข้ากราบนมัสการ ด้วยความที่ทรงเคารพและเป็นห่วงใยในหลวงปู่ ล้นเกล้าฯ ทั้งสองพระองค์ทรงพระกรุณาเสด็จไปเยี่ยมอาการอาพาธหลายครั้ง ครั้งหนึ่ง พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ได้ทรงพระอุตสาหะประกอบพิธี "ยืดอายุ" ของหลวงปู่ โดยทรงถือขัน (อย่างขันน้ำ) บรรจุดอกไม้ห้าสี เข้าไปประเคน พอหลวงปู่รับแล้ว ก็ทรงไม่ให้หลวงปู่ "ทิ้งขันธ์" (เล่นคำ ขัน กับ ขันธ์) ขอให้หลวงปู่อยู่ไปอีกนานๆ หลวงปู่หัวเราะ แต่ไม่รับสนองพระราชดำรัส หลวงปู่ปรารภต่อมาว่า “มันหนักกระดูก ขันธ์มันเป็นทุกข์หนัก แบกขันธ์ มันหนักกว่าแบกครก” หลังจากนั้น สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ก็ได้ทรงขอเช่นกัน และครั้งที่สาม เมื่อทรงทราบว่าหลวงปู่อาพาธหนักในเวลาเดียวกัน ที่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เป็นผู้แทนไปขอซ้ำอีกหลวงปู่ก็ตอบสนอง ด้วยการหัวเราะเช่นครั้งก่อนๆ **********  

อัศจรรย์พลังจิต แก้ขาไม่เท่ากัน กระดูกคด ได้ชั่วพริบตา จริงหรือ!  อเล็กซานเดอร์ – แคโรลีน ทอสการ์ ผู้เชี่ยวชาญศาสตร์ด้านพลังจิตแห่งการบำบัดชาวเยอรมัน ที่มีชื่อเสียง และเป็นที่ยอมรับจากทั่วโลก !!   บุคคลที่ได้รับการบำบัดจนหายได้แก่ 1.ชาย ชาตโยดม ดารานักแสดง 2.วู้ดดี้ วุฒิธร มิลินทจินดา พิธีกรรายการโทรทัศน์ 3.ลีซอ ธีรเทพ วิโณทัย อดีตนักฟุตบอลทีมชาติไทย 4.ดร. วิทย์ สิทธิเวคิน พิธีกรรางวัลมณีเมขลา 5.คุณสิ สิริรัตน์ เรืองศรี มิสไทยแลนด์เวิลด์   วันนี้จะนำเรื่องราวของอเล็กซานเดอร์ และ แคโรลีน ทอสการ์มาเล่าให้ฟังถึงที่มาที่ไปการใช้พลังจิตบำบัดได้อย่างไร? อเล็กซานเดอร์ ผู้เชี่ยวชาญศาสตร์ด้านพลังจิตแห่งการบำบัดชาวเยอรมัน ที่มีชื่อเสียง และเป็นที่ยอมรับจากทั่วโลก เป็นบุตรชายของ พจตร์ เอลคูโนวิซ  ชาวรัสเซีย ...

🔆ณ วัดป่าบ้านตาด.. สถานที่แห่งนี้ ที่ฉันจะขอจดจำ..ไปชั่วชีวิต🔆 ▪วัดแห่งนี้หนอ ที่พ่อแม่ครูอาจารย์องค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน พำนักอยู่ตราบจนถึงวาระสุดท้ายที่ท่านนิพพาน และเป็นสถานที่ก่อสร้างธรรมเจดีย์ ยอดฉัตรทองคำ ที่พวกเราได้มีส่วนร่วมในมหาบุญ เพื่อถวายแด่องค์หลวงตา ▪ถนนหนทาง ที่จะมุ่งหน้าไปวัดป่าบ้านตาด ท้องฟ้าปลอดโปร่ง ไร้เมฆฝน ผิดกับทิศที่เราเพิ่งจากมา และพลันที่รถตู้เลี้ยวเข้าสู่อาณาบริเวณวัด ก็สัมผัสได้ถึงความสงบ ร่มรื่น สัปปายะ.. ▪สิ่งปลูกสร้างที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เห็น คงมีเพียงศาลาการเปรียญซึ่งเป็นศาลาไม้ 2 ชั้น ก่อสร้างอย่างเรียบง่าย ที่คณะเราเข้าไปถวายเทียนพรรษา และได้ทำพิธีขอขมากรรม ขออภัยกรรม ขออโหสิกรรม ต่อพระรัตนตรัย โดยมีพระอธิการสุดใจ ทันตมโน ท่านเจ้าอาวาสองค์ปัจจุบัน ...